I forgårs var i overmorgen i dag

Sånn føles det i hvert fall når ein lande i Sydney itte 27 timer på fly, fra 0 te 40 grader og pluss 10 timer i tidsforskjell...
Ein numerisk osmose så kan få selveste Lionel Richie i ubalanse.
Eg har vert ein måned hjemma i Norge for å feira Kristus, spisa grisar og kyssa. Ikkje nødvendigvis i den rekkefølgen.
Dyrt øl, frozzent vær og brunost overdose prega mine første par uker i Stavanger. Heldigvis har eg fått jobba og trent litt, så det va kje bare forfall. Må sei meg jævlig fornøyd med Norgesferien; goe julamad, samkvem med familie & venner og masse kjærleik ♥

Min ferd nordover starta med ein flytur der eg nesten havna i Dubai i stedet for Amsterdam pga ei fysisk forvirra indisk flyvertinna. Tilfeldigvis spurte eg ei inni flyet kor setet mitt va, og hu kunne då med store tikka masala øyne fortella at dette va feil fly. Eg smilte og tisste litt på meg på ein gang. Tanken på å våkna opp i Dubai i stedet for Stavanger va illebefinnande.

Omsider på rett fly fant piloten ut, på vei ut på rullebanen, atte heisann sveisan, me har visst glemt å fylla bensin! Så då va det tebage for gasolina og ein time ekstra i vindusetet. Kult det vel. 14 timer tok flyet fra Kuala Lumpur te Amsterdam, og eg reiste meg ikkje ein einaste gang. Eg satte blærå på snooze og befølte leggane mine for å ikkje få blodpudding i infrastrukturen. Direkte resultat av dette va to dagers vondt i halabeinet og ei kamelbaserte festblæra, så egentlig ikkje te å anbefalast.

Flyturen ner igjen må ha vert regissert av Satans disipler. Va i utgangspunktet bare trist og vondt å dra ner igjen, og nederlandske KLM ville gjerne bidra med litt faenskap. KLM sine fly e då skrotgamle og vemmelige, men eg fekk nå heldigvis sete i midtgangen. Itte et minutt prikka det though på skulderen. Det va ei dama så då kunne forklara at hu og kjæresten hadde blitt plassert på kver sin rad, og lurte på om eg kunne ver så snille å bytta med de så de fekk sitta samen. Åh som den gentle mann og elsker eg e, repliserte eg ”seff, no worries” og mottok masse takk, klemz og karmapoeng.

Midtgangsetet mitt blei te sete i midten, og med bange anelser om kordan mine naboar kom te å ver sa det plutselig ’bompf’ idet ein eldre bastard bokstavelig talt trynte baklengs inn i setet te venstre for meg. Eg kunne beskua ein visuelt mindre betagande herremann som eg valgte å kalla den finske trubadur. Engelsken hans hørtes ut som samisk barne-tv, og ein eim av askebeger og komla fant veien te mine symmetriske nesebor. "Here are good advices expensive", hviska eg te ein sovande tysker te høyre. Då hadde eg allerede skylt nerpå to små vinflasker fra Chile. Fant ut at det moste druer va løsningen på mitt titusensmetersproblem, så eg bestilte intet mindre enn fira flasker te. Den finske faen prøvde å holda følge med vinjukkingå mi, men måtte gi tapt når han ikkje fekk opp korken på flaske nummer to.

Eg hadde vel sove i ein halvtime då eg våkna av at min finske nemesis hadde lagt seg te rette med hodet på skulderen min og håndå si på låret mitt. ’Overgrep’, va det fysta eg tenkte, og ga an ein velplassert og passe kraftig albue i hoftå. Han våkna brått som om han sko vert midt i ein sensuell spøkelsesdrøm, og satt seg opp i ein 90 graders skolerett stilling.
Eg lukka så øyer og alle kroppsåpninger, og fortsatte i min chilenske sfære.

Mellomlanda så i Bangkok og skifta fra KLM te Thai Airways. Og kjære Moses i sivet så gilli det va. Fekk bra sete og best av alt tv & film fritt for nederlandsk (som for øvrig høres ut som ein danske som har ein undulat fast i halsen og det heile blir spelt baklengs mens dansken brekke seg, harrrrrrke og dør).

Vel hjemma her i Sydney konstantere eg at eg faktisk ikkje har jetlag, at pingviner kan ver langsinte og at 41 grader e altfor, altfor mye:
Ein sko tro at vinden hjelpe litt, men den fønvinden e fader som å konstant stå bak eksosen te ein buss på ein varm sommerdag.
Litt for gale. Syns faktisk eg har lov å klaga då.
Tror eg må kjøba meg ein speedo og sombrero eg kan sprada rundt i. Og la mustasjen gro.

Ha ein fisefin dag.