Pretty Princes of Parties

Fredag hadde me vår siste eksamen for året, og gud signe fedrelandet så deiligt det va!
Eksamensperioden har følt ut som ein måned med rier, hjernevondt, thai mat og ein absolutt mangel på søvn og likør.
Eller som Kristoffer sa her: ”som ein lypsyl i anus”.
Me har døgnan foran kver eksamen for ekstra celleboost, så det e vel unødvendig å sei at me har tilegna oss døgnrytmen te ein grevlingfamilie. Det nådde et slags klimaks då me natt te fredag iverksatte spontan høytsynging av salmen ”Deg være ære” påfulgt av Tor Endresens udødelige schläger ”Ingen er så nydelig som du”.
Synkronisering, pitch og flow va upåklagelig gjennom begge sangane, einaste va et par av salmeversene der teksten blei grumsete.
Våre tanker går te naboane.

Eksamen har gått greit, men selva opplegget rundt har vert indirekte ukoselig. Som tidligere nevnt blir ein piska med et grantre hvis ein går inn i rommet med caps/flosshatt på, ein får heller ikkje ha med seg vann. Hvis blærå kapitulere og ein må på dass, må du skriva under på et papir om juks og fanteri. Di første 10 minuttene på kver eksamen e såkalt ”lesetid”, der ein ska lesa igjennom oppgavane. Men måtte De Hellige Pingviners Frimurerlosje hjelpa deg hvis du berøre ein penn eller kalkulator, då klikke eksamensvaktene og komme pesande med pekefinger og ein million rynker i nasen. Eg fekk lyst te å gi di ein rapp over kjeften med ein vindskjeiv badmintonracket.

Lørdag festa me vekk eksamenseksemen med resten av den norske gjengen og ein god blanding av amerikanere og innfødte. Me flotta oss te med å kjøba importøl av beste sortement, men den varte ikkje lenge. Heldigvis hadde vertskapet, for øvrig flotte mennesker fra NTNU, lagt ei vaskebøtta med vin og frukt. Ryktene seie også at eg har blitt observert drikkande israelsk sprudlevann fra et eggeglass, det får så ver. Eg adopterte ihvertfall et egg fra kjøleskapet som eg blei bedt om å døpa og skriva navnet på med tusj. Navnet blei følgelig Preben. Eg vokta egget med livet, for d mesta stilfullt plassert i brystlommen på skjortå. Kristoffer tok så rollen som dirigent på kjøkkenet, der me ein gjeng på 15 stk + Preben fortsatte vår musikalske reise ved å synga acapella for FULLE halser. Me har sendt søknad te øvre og nedre makter om at det ikkje finnes någen filmopptak av denne seansen, ettersom g-nøkler blei te g-strenger og bilder seie mer enn ka me huske:
Og ja forresten, nå har me sommerferie i 4, fire, måneder.
Heilt te midten av mars.
Mhm.